بزرگترین اشتباه احتمالاً اشتباه گرفتن فرش ماشینی در طرح شرقی با فرش دستباف شرقی خواهد بود. فرش های تولیدی صنعتی معمولا از الیاف مصنوعی تشکیل شده اند.
تنوع رنگی بسیار کمتر و کیفیت نسبتا پایین تری دارند که تنها در 2-3 ساعت تولید می شود. در مقایسه، یک فرش 9 متری ماهی تبریز شرقی در مدت چند ماه با دست گره می خورد و بنابراین بسیار مقاوم تر و بادوام تر است.
از پشم طبیعی گوسفند تشکیل شده است که حتی در برخی موارد کاملاً با رنگ های گیاهی رنگ می شود. در اینجا ما تمام تفاوت های مهم را با جزئیات فهرست کرده ایم.
یکی دیگر از مشکلات، کیفیت و منشأ فرش دستباف است. به عنوان مثال فرش ایرانی از باکیفیت ترین و معتبرترین فرش های شرقی محسوب می شود. دقیقاً به همین دلیل است که در خارج از ایران (فارس سابق) نیز گره خورده و کپی می شوند.
اگرچه این تقلیدها اغلب کیفیت خوبی دارند، اما به استاندارد بالا و سبک سنتی گره زدن ایرانی ها نمی رسند. چین و هند کشورهایی هستند که به سنت دیرینه خود در قالیبافی شهرت دارند، اما از طرح های خاص ایرانی نیز تقلید می کنند.
بنابراین، بدلی ها از هند دارای نام “هندو” هستند و به طور قابل توجهی ارزان تر از یک فرش ایرانی واقعی هستند.
از تراکم گره برای تعیین ظرافت فرش استفاده می شود. شما می توانید چگالی گره را به عنوان وضوح یک صفحه در نظر بگیرید. هرچه یک فرش گره بیشتری داشته باشد، جزییات بیشتری دارد و ظرافت آن زیباتر است.
با این حال، به تلاش، مهارت و زمان بسیار بیشتری برای بستن نیاز دارد. بنابراین برای شناسایی فرش های ایرانی مرغوب نیز مفید است. در اینجا تمام اطلاعات مربوط به اندازه گیری و تخمین چگالی گره را خواهید یافت. تراکم گره به شناسایی یک فرش با کیفیت کمک می کند.
علاوه بر تراکم گره، ارتفاع پرز، یعنی ضخامت فرش، نشانگر ارزش آن است. هرچه فرش دستباف نازکتر باشد، کیفیت آن بالاتر است. فقط گره زن های بسیار باتجربه می توانند فرشی بسیار نازک و صاف بسازند. قالیچه های ایرانی با ارزش معمولاً فقط 6-3 میلی متر ضخامت دارند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.